Сәуірдің айы, жаулары матап әкеліп,..
Өледі енді,
(өледі деуім қателік)
Талпынар көкке қанатын қатты сабалап,
Қайғысын жердің көтеріп.
Жұлым да, жұлым желкенін жыртып жел егей,
Қайраңдап қалған мачтасы биік кемедей,
Тұрады асқақ аманат айтып аспанға,
Тобырды ешбір елемей.
Жанары суық – атылған кектің жебесі,
Көкжиектің анау қақыратып сөгер көбесін.
Жалбару,
Жағу,
Діріл жоқ тұла бойында,
Ойында – Ертіс,
Еркіндіктің ескі елесі…
Даңқы да бөлек,
Зарпы да бөлек былайғы,
Есіңе салар гректер айтқан құдайды;
Прометейге ұқсап кеудесін бүркіт шоқыған,
Антей болып топырақтан медет сұрайды.
Қаба сақалы қап-қара түннің түсіндей,
Ер Оспан солай қасқайып тұрды кішірмей;
Тәңірдің қолы алтайдың асыл тасынан,
Жасаған қашап мүсіндей.
…Шаңқ етіп қалар
түтіндеп мылтық сүмбісі,
Жарқ етіп қалар көзінен ұшып күн құсы.
Құлайды Оспан…
Оқ тескен кеуде тұсынан
Ай туар жаққа аттанып кетер бір Кісі.
Келсе де көктем,
Салса да талай қыс өрнек,
Ғарышта сонау айбыны тасып, күші өрлеп,
Жүреді жортып ақбоз ат мінген сол Кісі,
Атуға оны әкеле алмас ешкім кісендеп…
Мұрат Шаймаран
