ТҰРДЫХАН АЙДАРХАН: АҚ ҚАЙЫҢНЫҢ ЖҮЗІНЕН ҰЯТ ТАМЫП . . .

Ақпандағы арпалыс  Айналам толы ақ шаңыт, Бір сәуле көзге ілікпей, Сапарға барам аттанып, Атыма мініп сүліктей.   Тарылтып мүлдем тынысты, Ақпанның бұлдыр тұманы. Уайымдай боп жымысқы, Кеудеме шөгіп тұрады.   Жанарын тігіп жалтаңға, Қайшылап қамыс құлағын. Аршындап алға тартады, Астыма мінген пырағым.   Бұлыңғыр мынау кеш – ерек, Сездірмес тірлік […]