Мұхтар МАҒАУИН. ЖАРМАҚ (Роман) Бұл ойқы-шойқы, шимай-шытырық жазбалар көпшілік жұрт үшін елеусіз, бәлкім мүлде белгісіз қаламгер, шын мәнінде бұрынғы-соңғы алаш руханиятындағы ең алып тұлғалардың бірі Иман Қазақбайдың архивінен табылды. Марқұммен ежеттес дос болмасақ та, ара-кідік телефондасып тұратынымыз бар еді, азалы топырақ үстінде өкінішке әрі ризашылыққа толы екі-үш ауыз бақұл сөз […]
Бөрілі көш Алматыда тумағаныммен, тұрғаныма ұзақ болғасын осы жердің тұрғыны саналып кеткенмін. Сонымен Алматыдан Шығыстағы кешегі батыр бабам Жәнекемнің жатқан жері Қалба тау өңіріне көшіп келген туысқандарыма есендесіп барып қайтпақ болғанмын. Алматы-Семей пойызна мініп қолымдағы шағын дорбамды жайғастырып енді отыра бергенімде менің жаныма артынып – тартынған ауыл ақсақалы келіп […]
Анда-санда ат тұмсығының арқан бойы алдынан пыр-пыр бөдене ұшады. Басқа дүние тып-тыныш. Орталанып қалған момақан ай Сеңгірдің тақымындағы шашақты найзаның көкаяз жүзінде діріл қағады. Сау желген құр аттардың құйрық ұшы жентек-жентек топырық, жосылған із. Көделі жердің көбесін сөге дүбірлеткеннің бірі – Байшағыр. Мойынында сала құлаш садақ, арқасында жылан тілді жебе […]
Біз ұзық жол соғып Әулиебұлаққа, батыр бабаның жатқан жеріне таң ата жеттік. Бұлақ басына келіп тоқтаған көліктен жасы бестен енді асқан егіз ұлыдарым Керей мен Жәнібек түсе сала анадайда тұрған батырдың ескеткішіне қарай тұра жүгірісті. Шеше! Шеше! Мені шақырған атам әне тұр… алақай… ата… ата… Кесенеге қарай тұра жүгірген балаларымның […]
Арыстан көл Мейіржан Әуелханұлы (Ер Жәнібек Бердәулетұлының рухына) Манаураған даланың алыс көкжиегінен құлаған күн сәулесі омыраулаған атша сай тағанын жауып бара жатқан көлеңкенің табанында тапталып қалып жатыр. Іңірдің түсін тау аңғарынан соққан жел суытып тұр. Айнала маңда ұйый бастаған қараңғылыты сол реңге үйірлесе қалған көз таратып жібергендей. Өрістен малдың да […]
(Хикая) Төрт төңірек түгел қып-қызыл күрең реңге боялған… Көз алды бұлдыр бұлттай түнеріп, анық ештеңе көрінбейді. Кейде түтін секілді, кейде тұман… Үміт. Жо-жоқ кейде күмән… Қас қарайған алакеуім сәт пе? Қараң-құраң әлем-тапырық елестер… ақыреттің ақ кебіні секілді желмен бірге желбіреп, ақтүйенің шудасындай желкілдеген… Ақ буалдыр аппақ бозамық. Қолы қалтырап атаукересін […]
(эссе) Абай атындағы ҚазҰПУ доценті Сарқытқан Қастер Осы суреттерге қараған сайын, өмірімнің ең бір шуақты күндерін еске аламын… Шамасы осыдан жиырма жыл бұрын болса керек, мен ол кезде, Қытай Халық Республикасының, Шынжаң өлкесі, Күйтунь қаласында орналасқан Іле қазақ автономиялы облыстық оқу-ағарту институтында, география (жағырапия) кафедрасында […]
Бөрілі көш Алматыда тумағаныммен, тұрғаныма ұзақ болғасын осы жердің тұрғыны саналып кеткенмін. Сонымен Алматыдан Шығыстағы кешегі батыр бабам Жәнекемнің жатқан жері Қалба тау өңіріне көшіп келген туысқандарыма есендесіп барып қайтпақ болғанмын. Алматы-Семей пойызна мініп қолымдағы шағын дорбамды жайғастырып енді отыра бергенімде менің жаныма артынып – тартынған ауыл ақсақалы келіп жайғасты. […]
Анда-санда ат тұмсығының арқан бойы алдынан пыр-пыр бөдене ұшады. Басқа дүние тып-тыныш. Орталанып қалған момақан ай Сеңгірдің тақымындағы шашақты найзаның көкаяз жүзінде діріл қағады. Сау желген құр аттардың құйрық ұшы жентек-жентек топырық, жосылған із. Көделі жердің көбесін сөге дүбірлеткеннің бірі – Байшағыр. Мойынында сала құлаш садақ, арқасында жылан тілді […]
«Еліне ұран болған Ер Жәнібек» атты халықаралық прозалық шығармалар байқауына! Қарға тамыр (әңгіме) – Ата, ата, Қазмойын қара үзіп бірінші болып келе жатыр… – Ақсарбас, ақсарбас, ботақанымды Байтоқты бабамның рухы жебей гөрсін… Сары даланың апшысын қуырған ат тұяғының дүбірі құлақ тұндырады. Қиқу салған дүйім жұрт пен ұран […]
|
|
Соңғы пікірлер